لقمان به پسرش گفت :
«اى پسرم ! خودت را به غصّه ها بند نکن ، و دلت را به اندوه ها مشغول نساز ،
و از طمع بپرهیز ، و به قضا خشنود باش ، و به آنچه خدا براى تو قسمت فرموده ،
قانع باش تا زندگانى ات پاک شود و نفْست شادمان گردد و زندگى ات لذّت بخش شود .
اگر خواستى ثروت دنیا برایت گرد آید ، طمعت را از آنچه در اختیار مردم است ، قطع کن ؛ چرا که پیامبران و صدّیقان ،
به چنان درجاتى نایل نشدند ، مگر با قطع طمعشان از آنچه در دستان مردم بود» .
حکمت نامه لقمان، ص253
